جامعه اسلامی، جامعه‏ای است که بر اساس یک سلسله افکار و اندیشه‏های دینی برخاسته از اعتقاد به توحید در همه ابعاد آن شکل بگیرد و در مقام رفتار، ملتزم به یک سلسله ارزش‎ها و اصول باشد که لازمه آن سلسله عقاید و باورها می‏باشد. بیشترین وجه تمایز یک جامعه دینی با جامعه غیردینی در آداب، رسوم، سلوک و رفتار افراد جامعه با خود و دیگران و در یک جمله در فرهنگ آن می‏باشد، به طوری که اگر فرهنگ دینی از جامعه‏ای رخت بربندد و به جای آن در رفتار مردم فرهنگ غیردینی حاکم باشد نمی‏توان آن جامعه را دینی شمرد؛ گرچه همه آن افراد خود را دیندار بپندارند.

پایبندی به فرهنگ دینی یا استحاله فرهنگی مسئله عصر امام حسین(علیه‏السلام) یا مسئله امروز و فردای جامعه ما نیست، بلکه درگیری اساسی میان رسول خدا(صلی‏الله‏علیه‏و‏آله) و مخالفان آن حضرت نیز در اینگونه مسائل بود.

الف- حمایت از دین

«این رسول خداست - که درود خدا بر او و خاندان او باد - و این شهیدان راه خدایند که منتظر آمدن شمایند و آمدن شما را به یکدیگر بشارت می‏دهند. بنابر این از دین خدا و دین پیامبرش دفاع کنید.»(8)

حمایت از دین، نخست پذیرش آن در مقام اندیشه و پایبندی به آن در مقام گفتار و رفتار می‏باشد و در مرحله بعد تبلیغ و ترویج اندیشه‏های دینی و در حوزه سیاسی تلاش برای استقرار حاکمیت قوانین دینی در ساختار اداری و قانونگذاری و قضایی است.

بقیه در ادامه مطلب

ب- حمایت از اهل بیت(علیهم‏السلام)

«قل لا اسئلکم علیه اجرا الاّ المودّة فی القربی» (شوری/23)؛ بگو من در ازای رسالتم پاداشی جز محبت خویشاوندان از شما طلب نمی‏کنم.

در روایات فراوانی که از طریق شیعه و سنی نقل شده محبت به خاندان رسول خدا(صلی‏الله‏علیه‏و‏آله) و دفاع از آنان و تلاش برای رفع مشکلات آنان مورد تأکید قرار گرفته است که به عنوان نمونه به یک روایت اشاره می‏کنیم:

«پیامبر اکرم(صلی‏الله‏علیه‏و‏آله) فرمود: در قیامت برای چهار گروه شفاعت می‏کنم: کسی که فرزندانم را احترام کند. کسی که خواسته‏های آنان را برآورد. کسی که هنگام نیاز آنان برای رفع نیازشان تلاش کند و کسی که آنان را دوست داشته باشد و این دوستی را با قلب و زبان ابراز کند.»(9)

عاشورائیان در عاشورا از حرم رسول خدا(صلی‏الله‏علیه‏و‏آله) دفاع کردند و زینبیان امروز باید از مکتب اهل بیت(علیهم‏السلام) دفاع کنند و امیدواریم که آخرین بازمانده خاندان رسول خدا، حضرت مهدی(علیه‏السلام و عجل الله فرجه) قیام جهانی خود را آغاز کند تا عاشقان اهل بیت(علیهم‏السلام) در کنار حضرتش به دفاع از او و اندیشه‏های الهی‏اش بپردازند و به این وظیفه خود نیز جامه عمل پوشند.

ج- زنده کردن کتاب خدا

د- زنده کردن سنت رسول خدا(صلی‏الله‏علیه‏و‏آله)

در عصر امام حسین (علیه‏السلام) شاید بیشتر مسلمانان در حوزه فردی به کتاب و سنت رسول خدا (صلی‏الله‏علیه‏و‏آله) عمل می‏کردند، ولی بی‏گمان حاکمیت سیاسی در اختیار حاکمان بنی‏امیه بود؛ حاکمانی که ساختار سیاسی کشور را از فرهنگ دینی و کتاب خدا و سنت رسول خدا بیگانه کرده بودند. در چنین جامعه‏ای امام حسین(علیه‏السلام) برای زنده کردن کتاب خدا و سنت رسول خدا(صلی‏الله‏علیه‏و‏آله) قیام می‏کند و از مردم می‏خواهد که در این زمینه او را یاری کنند تا بتواند جامعه را به راه راست رهنمون سازد. در این زمینه به یکی از نامه‏هایی که حضرتش به سران بصره نوشته است توجه کنید:

«این نامه‏ام را برایتان فرستادم. من شما را به کتاب خدا و سنت رسول خدا(صلی‏الله‏علیه‏و‏آله) دعوت می‏کنم. بدون تردید سنت رسول خدا (صلی‏الله‏علیه‏و‏آله) مرده است؛ بنابر این اگر به پیامم پاسخ مثبت دهید و از دستوراتم اطاعت کنید شما را به سوی سعادت و خوشبختی هدایت می‏کنم.»(11)

ه- نابودی بدعت‎ها

امام حسین (علیه‏السلام) نابودی بدعت‎ها را وظیفه مسلمانی و یکی از شاخصه‏های عزت فرهنگی می‏داند و از همه می‏خواهد که او را برای نابودی بدعت‎ها یاری کنند. او در یکی از نامه‏هایی که برای سران بصره نوشت و از آنان خواست که او را در این قیام یاری کنند می‏فرماید:

«اما بعد، فانّی ادعوکم الی احیاء معالم الحقّ و اماتة البدع، فان تجیبوا تهتدوا سبل الرشاد»(12)؛ بعد از سلام، همانا من شما را به زنده کردن نشانه‏های حق و میراندن بدعت‎ها دعوت می‏کنم. بنابر این اگر به پیام من پاسخ مثبت دهید به سعادت و خوشبختی رهنمون خواهید شد.

پی‎نوشت‎ها:

8ـ نهج الشهادة، ص 148/ اکسیر العبادات فی اسرار الشهادات/ ج 2 ص 266/ ادب الحسین و حماسته، ص 170.

9- بشارة المصطفی لشیعة المرتضی، ص 70.

10ـ نهج‏الشهادة، ص 148/ اسرارالشهادات، ج 2، ص 266.

11ـ بحارالانوار، ج 44، ص 340/ نهج‏الشهادة، ص 280/ تاریخ طبری، ج 4، ص 266.

12ـ نهج‏الشهادة، ص 276.